yuregimdeki imkansızlığı düşün, gölgelenmiş karanlıklar sarıyorken ruhumu. O bana bir anlık nefes gibi gülüşün durağında nefeslenmektir belki de.
Aşk öyle imkansızdı ki, zaten bana ne kaldı ki kendimden yana, aşk adına bir cezaydım kendime.
yaralanmış bir gövde gibi düşen uzerime, kendi gururumdan başkası değil. gün olmuş yollara düşmüşüm peşimden umudumun, günlerce dağılmaya çalışmışım gecelere.
geceler boyu işkencelere dayatmışım çeşmeye dayar gibi ellerimi, imkansızlığı dilemişim belki.
Kimbilir nedir mutluluk, belki de ayrılıktır. ayrılırken öyle üzgün olmaktır belki birinin sevinci.
ayrılıga katlanmaktır geceler boyunca. Ağlamaya doyunca kararmaktır sevdanın ışıgında, uyuyamamaktır titrek bir mum gibi... budur ayrılık çocugu yalnızlık!!
6 May 2010
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Eline yüreğine sağlık dostum... Her girişimde bir kere okuyorum şu güzel şiirini :)