Arkadaşlık üstlendiği görev bakımından bana kalırsa çok önemli…
Her ne kadar dostlar insanlara gücünü gösteriyorsa da arkadaşlık, üstlendiği görev bakımından çok kutsaldır.
“Altı üstü arkadaş işte ne olacak ki” demeyin…
Arkadaşlar sizin dostunuzu belirlemede çok büyük yardımcı olurlar. Arkadaşlar sizin musibet görmenize katkı sağlarlar.
Hatta hayata bile hazırlarlar…
Ama dost öyle değildir. Dost, size akıl verir. Sizi satmaz ve satmanın nasıl bir şey olduğunu teorik olarak anlatır. Bu anlatımlarda belki başkalarının tecrübelerinden belki de kendi tecrübelerinden yararlanır. Ama tüm bunlara rağmen biz “tamam” der geçeriz.
Ta ki…
Gerçek bir satış olana kadar…
Bundan sonra , çok güzel dersler çıkarır hayatımıza buna göre yön veririz.
Tabi, bu durumlar dost dediğimiz kişilerinde bizi satmayacağı anlamına gelmez…
O zaman o dost sandığımız kişi arkadaş seviyesine iner…
Ve yine bu durumda ders çıkartır ve dostlarımızı buna göre seçeriz…
Dostların ne kadar kutsal olduğunu var sayarsak(ki kesinlikle öyledir); bu durum dost dediğimiz kişilerin bize kazık attığı zaman bile, ne kadar değerli bir işlev gördüğünü gösterir.
Malum, bir dost eğer size kazık atıyorsa bu sizin suçunuzdur. Çünkü “gerçek bir dostu” seçemediğiniz anlamına gelir…
Aslında, bu kadar anlattığım konuyu bir söz gayet iyi özetliyor…
“Bir musibet bin nasihatten iyidir…”
…
Dostluk, taraf olmaktır… Sen kötüde olsan iyi de olsan seni düzeltmek için elinden geleni yapmaktır…
Bırakın elinden gelmeyi, elinden gelenin fazlasını yapmaktır…
Ama her şeye rağmen pes etmemek sonuna kadar savaşmak demektir.
Bu yönüyle dostluğu, devrimciliğe benzetiyorum. Çünkü her ikisinde de asıl mesele pes etmemektir…
Dostluk, bu saydığım durumlardan ötürü dost olduğun kişinin her düşüncesini kabul etmek değildir. Ona bir şeyler eklemek ve kendine bir şeyler katmaktır. Çünkü “dostluk paylaşmaktır.”
Dostunuz ne kadar az, arkadaşınız da ne kadar çok olursa o kadar hayırlıdır…
VOLKAN KAHYALAR
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
