İÇSEL BİR KEŞİF

Matematiksel açıdan sıfırların önüne bir rakam gelmediği zaman sıfır rakamı bir anlam ifade etmez.Yaşam sürecini göz önüne aldığımızda şunu görüyoruz ; büyük bir çoğunluk fark yaratmak konusunda sıfırları oluştururken ya da ters açıdan aykırılık,marjinallik yaratamaz iken çok az bir bölüm sıfırların başındaki 1'leri oluşturup diğer insanların hayatlarına yön veriyor,anlam oluşturuyor.Aynı eğitimleri almış,aynı okullardan mezun insanlar değer oluşturma açısından baktıgımızda çok farklı yerlerde olabiliyor,acaba bunun sebebi ne? Yani sadece şans,koşullar,fırsatlar mı yoksa doğuştan bir takım getiriler mi?Bu getiriler nasıl ortaya çıkartılabilir?,hayatlarımızı doğuştan getirdiğimiz yeteneklerimiz çerçevesinde nasıl ilerletebiliriz,çoğumuz yetenekli olduğumuz veya ilgimizin olduğu alanlardan çok alakasız noktalarda eğitim alıyoruz,çalışıyoruz.Ama bazıları kendi potansiyelleri ile geliştirme,eğitim alanlarını çakıştırdığı zaman gerçekten çok büyük işler yapabiliyor,belki bu çakıştırma da şans eseri ama sonuçta diğerlerine göre fark yaratıyor.Bu hayata iz bırakmaya mı geliyoruz,yoksa sıradan,rüzgarda savrulan ,kendisine sunulan şartları kabullenen bireyler olmak mı amacımız,veya sistemin yönlendirmesi mi bu?Hiç yaratıcılık ve inovasyon üzerine düşündünüz mü?Yaratıcı olmak,çoçuklar gibi hayal kurmak,ilk baş belki absürd gelen ama sonradan hayatımıza giren ürünlerin,trendlerin çoğunun oluşumu bu şekilde.Bunları gerçekleştiren insanlar iz bırakma konusunda başarılı oluyor hayatta.Bu yeni bir yol bulmak veya daha önceki ezbere yolları takip etmek gibi bir şey.Ufkumuz,öngörümüz,kişisel vizyonumuz ne kadar geniş?Aykırı bir fikir,aykırı bir insan gördüğümüzde yadırgama potansiyelimiz ne kadar,nasıl zincirlerle bağlıyız sisteme,çalıştığımız işleri,eğitim aldığımız kurumları,sahip olduğumuz yaşamları,sistem döngülerinden ne kadar memnunuz,ve ne kadar da fazla kendimize etrafımıza işimiz,eğitimimiz ve hayatımızla ilgili olarak yalan söylemek,bize biçilen rolleri oynamak zorundayız farkında mısınız?Tıp okuyan ama aslında fotoğrafçılık yapmak isteyen bir kimseyi düşünün,ne ailesine,ne çevresine kendisinin fotoğrafçı olmak istediğini kabul ettiremez,herkes yadırgar,yargılar...çünkü sistem bu,bunun için yetiştiriliyoruz,ne kadar fazla maaş alıyorsan o kadar başarılısın sistem içerisinde, ne kadar fazla yükselmişsen kariyerinde o kadar başarılısın,kriterlerimiz bunlar ve bu kriterler tekdüze,tek yönlü,tek bir alan üzerine yıllarını çürüten insan profili oluşturuyor,farklı olanı yargılama psikolojisi de hediye ediyor bizlere...
Yazıyı noktalarken hepimizin içimizdeki aykırı ruhu keşfedebilmesini diliyorum.